Najpiękniejsza starówka i dużo Joanny

Drogę do Rouen wybraliśmy przez autostradę (no bo dość daleko, a czas nas goni – wyszło nas ok. 20 euro za 2 odcinki, benzyna stoi po ok. 2 euro). Zatrzymujemy się w Hotelu de’Quebec, kameralnym, praktycznie na starym mieście (mamy 5 minut na piechotę do katedry), co ważne dla nas z opcją parkingu, co bolesne dla targającego bagaże Maćka pleców, bez windy. Mamy też energiczną i elegancką panią z angielskim, która nam zaznacza na mapie wszystkie atrakcje, piękne uliczki i warte uwagi knajpy. Żar się leje z nieba (trafiliśmy na absolutnie genialną pogodę na nasz wyjazd!!), więc tuptamy niespiesznie i po paru minutach trafiamy na placyk z koronkowym kościołem (Saint Maclou), kolorowymi, mega urokliwymi domkami szachulcowymi (które jak się okazuje nie są tylko przy jednej ulicy, ale wypełniają cały obszar starego miasta, w większości zamkniętego dla samochodów) i stolikami jednego z niewielu otwartych o tej godzinie (15:30) kafejko-barów. Zimnej kawy nie dostałam, więc zadowalamy się zimnym winem i zimnym piwem, a potem zagłębiamy się w labirynt uliczek. Domki są tak piękne, że ciężko przestać cykać zdjęcia. Łazimy sobie niespiesznie, trafiając w końcu do katedry (oczywiście również Notre Dame) – ale ta po obu stronach fasady ma 2 zupełnie różne wieże (prawie jak krakowski Kościół Mariacki) i jedną wysoką strzelistą na samym środku – w remoncie prawie od góry, do samego dołu – i dlatego dużą część wnętrza zajmuje rusztowanie. W środku natykamy się na grobowce Rollo i Ryszarda Lwie Serce (na prawo od głównego ołtarza). Świątynie wszystkie w jednym stylu i mimo tego, że zaczynają nam się mieszać, to każda jedna robi wrażenie i każda z jakiegoś powodu jest super. Od placyku z katedrą odchodzi uliczka Rue du Gros Horloge, która prowadzi do starego zegara w bramie nad ulicą (widoczny zresztą z obu stron bramy), a dalej do placu Vieux Marche. Tutaj po porwaniu przez Anglików i procesie spalono Joannę d’Arc (odniesienia do niej są zresztą widoczne w całym mieście). Na rzekomym miejscu stosu stoi wysoki strzelisty krzyż, a zaraz obok niego rozłożysty, nowoczesny kościół św.Joanny d’Arc – ciekawy w środku, na zewnątrz, naszym zdaniem, totalnie szkaradny. Ta część miasta pomiędzy katedrą, a kościołem św.Joanny d’Arc wydaje się najbardziej żywa i gwarna. Do 19 (jedzonko nam w końcu dadzą) mamy jeszcze chwilę, więc nadal robimy zygzaki między szachulcową zabudową (w tym piękną uliczką Rue Eau de Robec), podchodzimy do (kolejnego) kościoła – Saint-Ouen, choć ten to już jest w całości w rusztowaniach, a i klamkę pocałowaliśmy, bo zamykany o 18. Potem wracamy na Vieux Marche- jest 19, restauracje otwierają się i szybko zapełniają, a my za radą pani z hotelu chcemy do Le Terre-Neuvas, gdzie dają jedzonko głównie morskie. Maciek zamawia talerz morski z dorszem, krewetkami, langustynką (klnie jak szewc przy rozbrajaniu – Maciek, nie langustynka), a ja wciąż pełna po włoskiej porcji lodów próbuję czegoś lokalnego, czyli talerza serów normandzkich (których należy szukać w sekcji….desery. Ewentualnie sałatki). Jak się okazuje wjeżdżają mi 4 wielkie kawałki serów typu camembert (znaczy są różne w smaku i konsystencji, wszystkie pyszne, a ja uwielbiam, ale się totalnie nie znam:P), które normalnie rozłożyłabym sobie na 3 dni :P. Padnięci wracamy do hotelu, ale tylko bierzemy prysznic i wracamy, znów za radą pani z hotelu, pod katedrę, gdzie codziennie w tym roku latem o 23 jest pokaz świateł na fasadzie katedry. Na placyku siedzi (lub leży) na kamieniach sporo widzów (może i do tysiąca?) i nie ma się co dziwić po półgodzinny pokaz faktycznie robi wrażenia. Katedra totalnie ożywa. Jak ktoś będzie w tym roku i będzie miał okazję się wybrać to polecamy.

Zdjęcia (35)

Komentarze (1)